Fiesta!

Hola todos! (hee allemaal!)

Deze keer mijn blog ietsje later, maar dat is met opzet omdat ik dan precies mijn hele tijd in Mazatlan kan beschrijven. Het word een lange blog, dus haal maar vast een glas drinken en een koekje ofzo.
De afgelopen 9 dagen was ik heerlijk aan de kust van Mexico. De basis is een oud hotel, vlakbij het strand met een zwembad enzo. Vet relaxed dus!
We gingen naar Mazatlan om daar deel te nemen aan de outreach gericht op Carnaval. Wij waren niet het enige team dat deze outreach doet, in totaal waren er 200 mensen die mee hielpen met deze outreach. Verschillende DTS'en, groepen vanuit verschillende kerken, vriendengroepen etc. Ook mensen van lokale kerken kwamen verschillende dagen helpen.

Carnaval
Elk jaar wordt er in Mazatlan carnaval gevierd. Het tweede grootste carnaval van de wereld! Dit houdt in 6 dagen party. Een stuk van de stad wordt afgezet en daar zijn verschillende podiums met artiesten, veel straatverkopers en ook is er op de laatste 3 dagen een parade (optocht van praalwagens die door de straten rijd). Net zoals bij carnaval in Nederland vinden mensen het hier leuk om zich te verkleden, maar dan meer met pruiken. Zo loopt de meerderheid met een fel gekleurde pruik en een masker. Een andere opvallend item is dat de bierblikjes en flesjes echt belachelijk groot zijn hier! ik heb letterlijk een bierfles gezien die van de grond tot mn knie kwam! Wat me vooral opviel aan de mensen die rondliepen waren de meiden en de vrouwen. Ze zagen er allemaal vet mooi uit en het leek alsof ze plezier hadden, maar als je in hun ogen keek zag je dat het allemaal eigenlijk nep was. De meeste meiden hadden een 'doodse' blik, je kon aan hun ogen zien dat ze eigenlijk helemaal geen plezier hadden en alleen maar aan het acteren waren.

Voorbereiding
De eerste paar dagen dat we in Mazatlan waren hadden we voorbereiding. Zo konden we kiezen in welk team we wouden werken, hadden we les over evangeliseren en luisteren naar God's stem, veel aanbidding etc. Er waren 6 verschillende teams die allemaal een verschillend onderdeel van de outreach voor carnaval op zich namen. Zo was er een team dat een cafe ging draaien waar mensen gratis koffie konden krijgen en zo was er dan de perfecte mogelijkheid om met mensen te praten. Een ander team zette een beautysalon op waar mensen hun nagels konden laten doen of hun haar laten knippen. Ook dit gaf weer de perfecte mogelijkheid om met mensen te praten en met hun de liefde van God te delen. Verder waren er 2 evangelisatie teams, 1 team dat buiten de poort van het carnaval bleef, en 1 team dat ook echt daadwerkelijk het carnaval in ging. Het laatste team dat er was, was het intercessie team. Dit team ging tijdens het hele carnaval bidden, aanbidding, etc.
We konden zelf kiezen in welk team we wouden& hoewel mijn eerste voorkeur cafe was, had ik het idee dat God wou dat ik in het evangelisatie team ging dat ook echt de carnaval in ging. Dus dat deed ik dan maar (;

Evangelisatie team in carnaval
Mijn team ging dus evangeliseren in carnaval. We hadden verschillende dingen die we wouden doen. Zo waren er elke avond dat we naar binnen gingen mensen die gingen 'vlaggen'. Wat dat precies inhoudt kom ik later nog op. Een ander onderdeel was dat mensen rondliepen met een bordje 'gratis gebed', 'gratis genezing", 'gratis spirituele lezing'. Spirituele lezing hield in dat de mensen die dit deden vroegen aan God wat God wou dat ze tegen een bepaalde persoon zeiden, een bemoediging, een bepaald beeld, etc. Ik wist eerst niet zo goed wat ik hiervan moest denken maar het bleek heel vaak dat de mensen die dit deden precies de juiste woorden voor een persoon kregen, dingen over de persoon wisten die ze normaal gesproken nooit zouden kunnen weten enzo. Zelf heb ik dit niet gedaan, simpelweg omdat ik nog aan het leren ben Gods stem te verstaan en met alle lawaai en afleidingen in het carnaval lukt het voor mij dan nog niet echt om echt duidelijk God's stem te onderscheiden van alle andere gedachten en dingen in mn hoofd. (het is een beetje lastig om in het kort te omschrijven wat precies luisteren naar God's stem en hoe je dat leert enzo is, &ik ben er zelf ook nog niet helemaal uit hoe het precies zit. Maar als je er meer over wil weten kun je me er gerust dingen over vragen )
Het laatste onderdeel was gewoon met mensen in het carnaval gaan praten, 'vriendschap evangelisatie'. Terwijl de carnaval was gingen we elke nacht van ongeveer half 9 tot 2 uur snachts de carnaval in en op de dagen dat er parade was gingen we ook overdag de straat op om met mensen te praten etc.

Free hugs/Gratis knuffels
De eerste dag van het carnaval gingen we met alle teams carnaval in en deden we vooral vriendschap evangelisatie. Oftewel we liepen door de menigte, praatte met mensen, bidden met mensen etc. Ook wilde mensen met me op de foto omdat we buitenlands zijn. Terwijl we gingen verzamelen zag ik dat drie vrouwen naar onze groep aan het staren waren en steeds dichterbij kwamen om te kijken wat er aan de hand was. Niemand nam de stap om met ze te praten, dus na een poosje twijfelen ben ik op ze afgestapt en een van hun bleek gelukkig engels te kunnen. Ik heb een poosje met ze gepraat en daarna ook met ze gebeden en ik kon merken dat ze dat erg fijn vonden en er heel erg door bemoedigd waren.
De tweede dag deed ik met een deel van mn team 'free hugs'. Dat hield in dat we met een bord met daarop 'abrazos gratis' (free hugs in spaans) midden in carnaval stonden en iedereen die langs kwam een knuffel gaven. Het leuke was dat ook politie agenten een knuffel van ons wouden. Best bizar om een man een knuffel te geven terwijl hij een vet groot wapen vast heef. (jup, de politie hier dragen serieuze wapens!). Ook kregen we de vraag of we voor ze wouden bidden, voor bescherming voornamelijk. Natuurlijk! Dat was best een toffe ervaring en het was gaaf om te zien hoe iets simpel als een knuffel geven mensen helemaal kan laten stralen. Ook hier werden we weer veel gevraagd om met mensen op de foto te gaan, we worden nog beroemd!

Grenzen verleggen
De derde dag ging ik samen met 2 andere van mn team weer vriendschap evangelisatie doen en met mensen bidden voor genezing. De eerste dag toen we dat ook deden liet ik vooral andere mensen het initiatief nemen om op mensen af te stappen. Ik durfde dat namelijk niet goed, vooral omdat ik met mn spaans meestal niet verder kom dan 'hoi, hoe gaat het? wat is je naam?". ( de mensen met wie ik had gepraat de eerste avond was makkelijker omdat ze meer op ons afkwamen dan dat ik zelf op ze af hoefde te stappen).
Maar deze avond was ik vastbesloten om zelf op mensen af te stappen en om zo over mn onzekerheid te komen. Dus dat deed ik ook! Het bleek dat de mensen met wie ik ging praten geen engels konden dus ik moest even opzoek naar een vertaler maar daarna ging het prima met de hulp van mn vertaler en heb ik zelfs voor deze mensen gebeden. Dat was best een hele overwinning, want ik ben geen grote fan van hardop bidden. Al helemaal niet met mensen die ik niet ken.

Vlaggen
Zoals ik al eerder zij was 1 van de dingen die elke keer gebeurde, terwijl we carnaval ingingen, vlaggen. Vlaggen hield in dat mensen met vlaggen gingen zwaaien. Eerst vond ik dat maar een beetje een apart idee. Ik weet dat het in sommige kerken wordt gedaan tijdens aanbidding enzo maar ik zag er niet echt het nut van in. Onze teamleider vertelde ons tijdens onze eerste team bijeenkomst over waarom mensen met vlaggen zwaaien en waarom het belangrijk is. Het kwam erop neer dat het vlaggen een invloed heeft in de spirituele wereld. Het zijn een soort spirituele wapens en doordat mensen met de vlaggen zwaaien en tegelijk aanbidding doen strijden ze als het ware tegen kwade machten en duivel dingen die aanwezig zijn. Het klinkt allemaal vrij bizar, maar het is waar dat er een spirituele wereld aanwezig is en dat er niet alleen goede maar ook verkeerde krachten aanwezig zijn dus ik kon er soort van een logica in zien. Toch wist ik niet zo goed wat ik er mee moet vooral omdat ik niet gewend ben aan het idee en ik ben dus nog een beetje aan het uitzoeken wat ik er precies van vind en wat de bijbel erover zegt.

Dansen&free stuff
Ik had besloten dat ik vlaggen dus lekker ging overlaten aan mensen die er wel gewend mee waren. God had alleen een ander plan, de vierde dag had ik het idee dat ik moest gaan vlaggen. Daar had ik nou niet echt bepaald zin in, maar aangezien ik toch al bezig was met mn grenzen verleggen, dacht ik waarom niet. Het ergste wat kon gebeuren was dat ik een avond lang met een vlag heen en weer sta te zwieren voor niks. Dus ik besloot het maar gewoon te doen en ik zou wel zien wat er zou gebeuren. Ik kreeg een vlag en ik besloot om gewoon lekker in het Nederlands te gaan zingen en maar een dotje te doen. Tot mijn verbazing voelde het best wel goed om met een vlag te zwaaien. Het werd meer een soort van dansen met een vlag en lekker aanbidding in het Nederlands zingen. En het voelde heel natuurlijk om te doen. Dat verbaasde me nogal maar terwijl ik het deed had ik een grote lach op mn gezicht en ik vond het eigenlijk heerlijk om te doen. Bizar! Terwijl ik lekker aan het dansen met mn vlag was kwam er een gast van ongeveer mijn leeftijd naar me toe en we raakte aan de praat. Hij bleek ook een christen te zijn en hij was heel verbaasd om erachter te komen dat ik ook christen was en al de mensen om me heen ook. Na een poosje gepraat te hebben over zijn woonplaats. taco's, en andere dingen vroeg ik of ik voor hem kon bidden. Dat was okay en daarna vroeg hij of hij ook voor mij kon bidden. Dat was verrassend, maar wel cool! Daarna nog een poosje gepraat en daarna vertelde hij me dat hij iets voor me had. Het bleek dat hij me een soort van ketting wou geven, eeh okay..
Dat was dus best een grappige avond.

Parade
Zondag en dinsdag was de parade in de buurt van waar de basis is. De parade was best wel leuk om te zien, verschillende praalwagens, dansgroepen dit tussendoor lopen, muziekgroepen, en allemaal verschillende thema's. Sommige meiden hadden iets meer kleren aan mogen hebben, maar dat had ik wel verwacht. Voordat de parade daadwerkelijk door de straten gaat zitten mensen al uren klaar om een goed plekje te hebben om te kijken. Een prima tijdstip dus om met mensen te praten. Dat deden we dus ook zondag en dinsdag. Dinsdag gingen we echter niet alleen met mensen praten, maar we besloten om een dansparty te houden op de straat. We stonden voor de plek waar we het cafe hadden, dus we konden muziek draaien en we proberen kids mee op de straat te krijgen om te dansen. En dat lukte! =D We hadden vet veel lol en het was zeker een succes. Daarna nog een keer de parade kijken en de rest van de avond gepraat met mensen in het cafe en rondgehangen op het strand. &dat was de laatste dag van onze outreach in Mazatlan!

Ookal heb ik geen vette verhalen van mensen die genezen zijn nadat ik met ze heb gebeden, of van bijzondere gesprekken die ik heb gehad. ik geloof toch zeker dat ik een impact heb gehad en ik heb in ieder geval zelf veel geleerd!

Ondertussen zit ik in de bus op weg naar Juarez. ( 24 uur lange busrit!) We gaan daar weer heen om weer een paar dagen te werken in het kindertehuis 'Ranchos los amigos' en dan rond 20 februari gaan we alweer terug richting Amerika... de tijd gaat zo snel hier!

Zo, dit was mn lange blog. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben en volgende week kunnen julli lezen of het ons gelukt is om een kindertehuis te runnen terwijl de normale leiding en onze outreach leiders samen een familie-vakantie nemen. (de leiders van het huis zijn de ouders en broers en zussen van onze outreach leider)

Hasta Luego!