Creel

Wauw! het is hier echt heel mooi! gave bergen, rotsblokken midden in het bos, prachtige luchten, jup I like it here!
Er is echter 1 ding dat niet zo relaxed is.. de kou!
Het is niet zo dat het hier echt enorm koud is qua temperatuur. Overdag is het in de zon eig best wel lekker! (mijn gezicht is zelfs hard verbrand xD) Alleen zodra de zon weg gaat word het koud buiten, koud genoeg om je eigen adem te zien, opzicht niet uber koud, het probleem alleen is dat er geen verwarming of iets dergelijks is (Er is 1 houtkachel in de eetzaal). Binnen is het dus even koud en vaak overdag zelfs nog kouder dan buiten! Daardoor is er dus geen enkele plek die warm is en gaat de kou 'in je botten' zitten.
Anyway, behalve dat we vanaf een uur of 4 als bevroren mummies rondlopen is het hier wel echt heel gaaf!

Aankomst
We kwamen maandagavond na een busreis van in totaal 8 uur aan in Creel. Daar werden we opgehaald in een oude pickup truck&omdat er niet genoeg plekken waren in de truck zaten we boven op onze bagage in de laadbak. Like!
Het laatste stuk van de weg was over een zandweg in het bos omdat de basis echt letterlijk in de bergen ligt. Aangekomen op de basis hebben we gegeten, nederlands gepraat met de basisleider (hij heet Henk en komt uit Nederland maar is getrouwd met een mexicaanse en woont nu al bijna 25 jaar in Mexico), introductie gehad over de Tarahumara stam die in Creel woont en te horen gekregen wat het plan voor ons was voor de komende 2 weken.

Tarahumara
De Tarahumara is een stam die in de bergen in Mexico leven. Ze zijn vooral bekend om de enorme afstanden die ze kunnen lopen en rennen. De meeste Tarahumara mensen leven erg afgelegen en nog vrij primitief. Ze zijn van nature heel verlegen en laten niet snel buitenstaanders toe, daarom duurt het een hele poos voordat je echt een relatie met ze kan opbouwen. Bij deze stam zijn er helaas veel problemen binnen gezinnen. Zo is er veel sprake van incest, alcoholisme en huishoudelijk geweld.

Tarahumara's helpen
Tarahumara's worden beschermd door de overheid. Zo deelt de overheid op bepaalde tijden eten of kleren uit. Dit is natuurlijk een goed iets, een nadeel is alleen dat de Tarahumara's daardoor een bepaalde mentaliteit gaan ontwikkelen. Als ze bijvoorbeeld weten dat ze eten krijgen van de overheid gaan ze niet meer hun eigen land bewerken. Ook raken ze het idee van waarde van bepaalde spullen kwijt. Zo is het een keer gebeurt dat er een donatie was van een organisatie om de Tarahumara een goede kwaliteit (vrij dure!) jassen te geven. Echter nadat ze de jassen hadden uitgedeeld vonden ze een aantal daarvan alweer achtergelaten in een boom o.i.d., simpelweg omdat sommige de jas niet mooi vonden. Doordat ze zo gewend zijn om dingen gratis te krijgen, worden ze kieskeurig in wat ze willen. Wij werden dus ook gewaarschuwd dat het opzich niet verkeerd is om de kids kleren te geven, we moesten alleen zorgen dat we zeker weten dat ze ze wel wilde, anders zouden we ze de volgende dag waarschijnlijk weer terug vinden ergens achtergelaten in het bos.
In het dorp wonen ook een aantal Tarahuma die leven van bedelen. Wij werden geadviseerd om niks te geven. De reden: de Tarahumara's halen zoveel op met bedelen dat ze daarmee meer geld verdienen dan wanneer ze zouden werken. Als ze meer kunnen verdienen met bedelen, waarom zouden ze dan werken?
Oke, begrijp me goed, het is niet zo dat de Tarahumara mensen helemaal geen hulp nodig hebben. We moeten alleen goed oppassen op wat voor manier we de hulp brengen. Ze hebben voornamelijk onderwijs nodig, als de kids onderwijs krijgen hebben ze meer kans op het krijgen van een baan en op die manier zelf voorzienend te zijn.

santa Elena
De weken dat wij in Creel zijn werken we met een soort van kindertehuis. Het is niet een typisch kindertehuis als in dat de kinderen hier permanent wonen. De kinderen wonen hier doordeweeks omdat ze te ver weg van school wonen om elke dag van huis naar school te lopen en weer terug. In het weekend lopen ze naar huis. (lopen is de enige mogelijkheid om thuis te komen, ze wonen zo afgelegen dat er geen wegen zijn om er met een auto of een ander vervoersmiddel te komen).
Het kinderhuis zelf ligt ook erg afgelegen. Het ligt in een soort van tarahuma dorpje (lees: stuk of 5 huizen op een uitgebreid stuk grond met een hek erom heen) &deze omgeving heet santa Elena. Er lopen hier ook wilde paarden rond die de Tarahumara mensen soms gebruiken om het land te bewerken enzo. (daarvoor is ook het hek, zo kunnen de wilde paarden niet overal heen&zijn ze altijd in de buurt).
Het huis word gerund door een echtpaar en het aantal kinderen in het huis verschilt per dag en ligt meestal ergens tussen de 10 en de 20.

schoolsysteem
De overheid heeft een school voor de Tarahumara kids naast het kinderhuis. Het is echter een beetje anders geregeld dan je zou denken. De leraren hier besluiten soms om gewoon niet op te komen dagen en omdat er niet zoveel controle over is kunnen ze daar gewoon mee weg komen. Momenteel is er een verandering gaande bij de overheid met betrekking tot het onderwijs en komt er waarschijnlijk meer controle zodat leraren niet meer makkelijk kunnen skippen. Tegelijk zijn er natuurlijk ook mensen die daar niet zo blij mee zijn en de leraren van de school hier hebben na dinsdag besloten om te staken. Ze komen dus de hele week niet meer! Hopelijk komen ze maandag weer...

Ons werk
De eerste dag kregen we te horen wat er ongeveer van ons verwacht werd. Het idee was dat we terwijl de kinderen op school zouden zitten in de ochtend wij naar verschillende andere 'dorpjes' zouden lopen, praktische dingen in het kinderhuis doen etc. sMiddags als de kinderen uit school zijn kunnen we dan dingen met hun doen zoals een verhaal vertellen, knutselen, spelletjes spelen etc.
Dit is ook precies zoals onze eerste dag verliep, daarna kregen we echter opeens te horen dat de leraren van de school hadden besloten dat ze de rest van de week geen les meer zouden geven dus werden onze plannen een beetje anders.
De kinderen kunnen niet in het huis blijven als er geen school is, dus ze konden nog blijven tot woensdag maar dan moeten ze echt naar huis.
Donderdag is de leider van het huis jarig en waren we van plan een feest te houden, maar omdat de kids woensdag naar huis moesten hebben we het feest verplaats naar woensdag.

pinnata-smashing party!
Woensdag hadden we dus een feest voor de kids ter ere van de verjaardag van 1 van de leiders van het kinderhuis. Ook kids die in de omgeving wonen hadden we uitgenodigd en uiteindelijk hadden we 25 kids, niet zoveel als we gehoopt hadden maar genoeg om een leuk feest te hebben. We hebben een verhaal verteld, geknutseld, geschminkt (Ik heb helaas geen enorm artistiek talent maar het is me toch gelukt om een paar kids om te toveren in iets dat lijkt op een tijger), zeskamp gedaan, een pinnata kapot geslagen (pinnata is een ding met snoep erin en het is de bedoeling dat je het ding kapot slaat zodat het snoep eruit valt) en aan het eind kregen de kids nog popcorn en een kadootje. Daarna moesten we ze helaas naar huis sturen. Hopelijk komen de leraren maandag weer&zien we de kids dus maandag weer.

Donderdag hebben we voornamelijk wat praktische dingen voor het huis gedaan, zoals een kamer geverfd, nieuwe tafellakens geknipt, dingen voorbereid voor vrijdag etc.
Vrijdag zijn we sochtends naar een dorpje gelopen om daar met de kids leuke dingen te doen en kleren uit te delen. smiddags zijn we naar een meer geweest waar veel toeristen heen gaan en waar dus ook kids zijn om dingen te verkopen. We hadden niet heel veel tijd daaro maar we hebben een liedje met ze gedaan en ballonzwaarden voor ze gemaakt. Je kon aan de kids zien dat ze heel verbaasd waren dat we niet alleen kwamen voor het meer en om dingen te kopen maar ook om met hun te spelen. De lach op hun gezichten was gaaf om te zien!

Vandaag hebben we een rustdag. Dat is ook wel nodig want door de constante kou hebben de meeste van ons wat gezondheidsissue's. Zo ben ik enorm verkouden, (mn record niezen op 1 dag staat op 35x) en voelt mn keel als schuurpapier, maar vandaag kunnen uitslapen was heerlijk.
Morgen gaan we naar de kerk in Creel en hopelijk kunnen we vanaf maandag weer ons normale programma doen en elke middag na school met de kids werken.

Hoppa, dit was weer mijn lange blog, tot volgende week!