vriendschap, drugs en hoop
Blijf op de hoogte en volg Maria
04 Februari 2013 | Mexico, Chihuahua
Week 2 in Creel!
Gelukkig kwamen de leraren maandag weer opdagen en konden we dus weer een 'normaal' programma draaien.
We hadden besloten om deze week een thema week te maken over vriendschap, met vrijdag als afsluiting een soort van vriendschapsfeest
Helaas hebben we het deze week met 1 teamlid minder moeten doen. Rieneke is dinsdag naar huis gevlogen omdat haar opa is overleden. Gelukkig zal ze ons in Mazatlan weer vergezellen!
Vriendschap
Deze week hebben we elke dag sochtends tijd gehad met ons team en dingen gedaan zoals verven, voorbereidingen, frambozen struiken snoeien etc. In de middag hebben we de kids een bijbelverhaal verteld dat te maken heeft met vriendschap en daarna een knutsel. Vrijdag hebben we een spandoek gemaakt met de kids voor Manolow en Rajito om hun te bedanken voor alles wat ze doen voor de kids.
Ondertussen gaat de interactie met de kids steeds stukje bij beetje beter. Communicatie is nog steeds lastig omdat ze alleen spaans spreken en van nature heel verlegen zijn. Maar we hebben wel een soort van communicatie door gek doen, lachen, 'boe' roepen en gebaren, en dat word elke dag ietsje meer.
Manolow en Rajito
Manolow en Rajito (ik heb geen idee of ik hun namen goed schrijf, maar dit is ongeveer hoe je ze uitspreekt) is het echtpaar dat het kindertehuis runt. Hoe meer ik ze leer kennen hoe meer respect ik voor ze heb. Ze werken met zn twee in dit huis en hebben verder niet echt mensen die hun helpen, behalve een paar Tarahumara vrouwen die ze betalen om schoon te komen maken. Tegelijkertijd worden ze nog steeds door de mensen om hun heen gezien als 'buitenstaanders' omdat ze geen Tarahumara zijn, ookal wonen ze hier al meer dan 5 jaar. Ook zijn lang niet alle Tarahuma mensen blij met hun aanwezigheid en hebben ze al een paar keer hekserij dingen gevonden aan hun hek, geplaats door Tarahumara mensen.
Ook zijn ze hier best wel eenzaam, ze wonen zo afgelegen dat ze ver weg wonen van vrienden en zijn daarom heel erg op zichzelf aangewezen. Manolow heeft me ook verteld dat hij eigenlijk liever in een stad woont, maar omdat ze weten dat God hun hier heeft geroepen en dat het belangrijk is voor de kids dat ze onderwijs krijgen zodat ze meer kans hebben op een betere toekomst.
Ondanks dus alle moeilijkheden blijven ze volhouden en blijven ze gemotiveerd. Ook kun je echt zien dat ze echt om de kinderen geven en wederzijds, de kids zijn dol op hun.
Drugs
een 'leuk' feitje over Creel, Creel is de plek waar veel drugs worden geplant. Er zijn dus verschillende drugskartels actief en ook Tarahuma mensen worden ingezet om drugs te verbouwen. Er zijn zelfs al wel eens mensen gekomen bij de school om de kids in de drugwereld te krijgen zodat de kids drugsdealers kunnen werken. Gelukkig let Manolow goed op en heeft hij die mensen gelijk weer weg gestuurd. Verder zijn de wegen hier niet overal even veilig omdat de drugsmensen blokkades opzetten om te controleren wie er in 'hun' gebied komen. Maar gelukkig hoeven wij niet over die wegen. (lees: we zorgen ervoor dat we niet over die wegen gaan).
Opvoeding
Hoe Tarahumara mensen hun kids opvoeden is niet de meest optimale manier. De kids hebben enorm veel vrijheid en zover ik weet laten ouders bijna alles toe. Daardoor gebeurt het dus wel eens dat de oudste jongen van de school (hij is 9) niet naar school komt omdat hij dronken is. Of ze hebben een keer gehad dat een jochie naar school kwam met hele rode ogen, ze dachten dat hij ziek was. Zodra ze hem naar bed wouden sturen en medicijnen wouden geven begonnen de andere kinderen te lachen. Wat bleek; de jongen was niet ziek, hij was high van de marihuana. Bizar toch?! &dat bij kids die nog geen 10 jaar zijn!
Een ander verschrikkelijk feitje dat ik hier te horen kreeg is dat als een vijfjarige meisje op haar vijfde nog niet seksueel misbruikt is, ze een uitzondering is....
Het is zo bizar om dit te bedenken terwijl we met de meiden van het tehuis spelen enzo.
Hoop
Gelukkig is het niet zo dat het in alle Tarahumara gezinnen het er zo bizar aan toe gaat. Er zijn bijvoorbeeld nu een paar Tarahumara mensen die een DTS aan het volgen zijn en die hun leven aan Jezus hebben gegeven. Ik hoop dus heel erg dat deze mensen eraan kunnen bijdrage om hun 'cultuur' te veranderen. Mocht je nog een specifiek iets zoeken om voor te bidden, deze stam kan gebed heel hard gebruiken.
Ondanks dat er zoveel nare dingen spelen bij de Tarahumara kun je wel zien dat het echt enorm getalenteerde mensen zijn. Ze zijn heel creatief en dat merken we ook bij de kids! Ook zijn ze echt best wel heel slim en het is zonde dat ze daar meestal niet zoveel gebruik van maken. Deze mensen hebben veel potentieel en ik hoop dat ze dat mogen leren inzien en gebruiken.
Hoppa, een blog met best wat schokkende feitjes. Maar ik ben heel blij dat ik een kans heb gehad om hier twee weken te zitten en hopelijk toch een beetje licht heb kunnen brengen in het leven van deze kids. Ik zou hier best nog langer willen blijven, maar aan de andere kant ben ik ook wel blij dat ik binnenkort geen leggins meer onder mn broek hoef te dragen tegen de kou (;
Morgenmiddag vertrekken we naar onze volgende bestemming, namelijk Mazatlan! In Mazatlan is het momenteel zo rond de 30 graden&volgend weekend is daar het tweede grootste carnaval van de wereld. Ik weet nog niet precies wat we gaan doen daro, ik weet alleen dat we iets gaan doen tijdens het carnaval.
Zo, dat was het weer voor deze week.
mocht je ergens vragen o.i.d. over hebben, vraag gerust.
tot volgende week!
oja:
leuk feitje:
- terwijl ik dit update zit ik in een huge busstation in Chihuahua,
- de kleren die we de kids vorige week hebben gegeven was niet voor niks,.. we zagen ze die kleren deze week dragen! (:
Gelukkig kwamen de leraren maandag weer opdagen en konden we dus weer een 'normaal' programma draaien.
We hadden besloten om deze week een thema week te maken over vriendschap, met vrijdag als afsluiting een soort van vriendschapsfeest
Helaas hebben we het deze week met 1 teamlid minder moeten doen. Rieneke is dinsdag naar huis gevlogen omdat haar opa is overleden. Gelukkig zal ze ons in Mazatlan weer vergezellen!
Vriendschap
Deze week hebben we elke dag sochtends tijd gehad met ons team en dingen gedaan zoals verven, voorbereidingen, frambozen struiken snoeien etc. In de middag hebben we de kids een bijbelverhaal verteld dat te maken heeft met vriendschap en daarna een knutsel. Vrijdag hebben we een spandoek gemaakt met de kids voor Manolow en Rajito om hun te bedanken voor alles wat ze doen voor de kids.
Ondertussen gaat de interactie met de kids steeds stukje bij beetje beter. Communicatie is nog steeds lastig omdat ze alleen spaans spreken en van nature heel verlegen zijn. Maar we hebben wel een soort van communicatie door gek doen, lachen, 'boe' roepen en gebaren, en dat word elke dag ietsje meer.
Manolow en Rajito
Manolow en Rajito (ik heb geen idee of ik hun namen goed schrijf, maar dit is ongeveer hoe je ze uitspreekt) is het echtpaar dat het kindertehuis runt. Hoe meer ik ze leer kennen hoe meer respect ik voor ze heb. Ze werken met zn twee in dit huis en hebben verder niet echt mensen die hun helpen, behalve een paar Tarahumara vrouwen die ze betalen om schoon te komen maken. Tegelijkertijd worden ze nog steeds door de mensen om hun heen gezien als 'buitenstaanders' omdat ze geen Tarahumara zijn, ookal wonen ze hier al meer dan 5 jaar. Ook zijn lang niet alle Tarahuma mensen blij met hun aanwezigheid en hebben ze al een paar keer hekserij dingen gevonden aan hun hek, geplaats door Tarahumara mensen.
Ook zijn ze hier best wel eenzaam, ze wonen zo afgelegen dat ze ver weg wonen van vrienden en zijn daarom heel erg op zichzelf aangewezen. Manolow heeft me ook verteld dat hij eigenlijk liever in een stad woont, maar omdat ze weten dat God hun hier heeft geroepen en dat het belangrijk is voor de kids dat ze onderwijs krijgen zodat ze meer kans hebben op een betere toekomst.
Ondanks dus alle moeilijkheden blijven ze volhouden en blijven ze gemotiveerd. Ook kun je echt zien dat ze echt om de kinderen geven en wederzijds, de kids zijn dol op hun.
Drugs
een 'leuk' feitje over Creel, Creel is de plek waar veel drugs worden geplant. Er zijn dus verschillende drugskartels actief en ook Tarahuma mensen worden ingezet om drugs te verbouwen. Er zijn zelfs al wel eens mensen gekomen bij de school om de kids in de drugwereld te krijgen zodat de kids drugsdealers kunnen werken. Gelukkig let Manolow goed op en heeft hij die mensen gelijk weer weg gestuurd. Verder zijn de wegen hier niet overal even veilig omdat de drugsmensen blokkades opzetten om te controleren wie er in 'hun' gebied komen. Maar gelukkig hoeven wij niet over die wegen. (lees: we zorgen ervoor dat we niet over die wegen gaan).
Opvoeding
Hoe Tarahumara mensen hun kids opvoeden is niet de meest optimale manier. De kids hebben enorm veel vrijheid en zover ik weet laten ouders bijna alles toe. Daardoor gebeurt het dus wel eens dat de oudste jongen van de school (hij is 9) niet naar school komt omdat hij dronken is. Of ze hebben een keer gehad dat een jochie naar school kwam met hele rode ogen, ze dachten dat hij ziek was. Zodra ze hem naar bed wouden sturen en medicijnen wouden geven begonnen de andere kinderen te lachen. Wat bleek; de jongen was niet ziek, hij was high van de marihuana. Bizar toch?! &dat bij kids die nog geen 10 jaar zijn!
Een ander verschrikkelijk feitje dat ik hier te horen kreeg is dat als een vijfjarige meisje op haar vijfde nog niet seksueel misbruikt is, ze een uitzondering is....
Het is zo bizar om dit te bedenken terwijl we met de meiden van het tehuis spelen enzo.
Hoop
Gelukkig is het niet zo dat het in alle Tarahumara gezinnen het er zo bizar aan toe gaat. Er zijn bijvoorbeeld nu een paar Tarahumara mensen die een DTS aan het volgen zijn en die hun leven aan Jezus hebben gegeven. Ik hoop dus heel erg dat deze mensen eraan kunnen bijdrage om hun 'cultuur' te veranderen. Mocht je nog een specifiek iets zoeken om voor te bidden, deze stam kan gebed heel hard gebruiken.
Ondanks dat er zoveel nare dingen spelen bij de Tarahumara kun je wel zien dat het echt enorm getalenteerde mensen zijn. Ze zijn heel creatief en dat merken we ook bij de kids! Ook zijn ze echt best wel heel slim en het is zonde dat ze daar meestal niet zoveel gebruik van maken. Deze mensen hebben veel potentieel en ik hoop dat ze dat mogen leren inzien en gebruiken.
Hoppa, een blog met best wat schokkende feitjes. Maar ik ben heel blij dat ik een kans heb gehad om hier twee weken te zitten en hopelijk toch een beetje licht heb kunnen brengen in het leven van deze kids. Ik zou hier best nog langer willen blijven, maar aan de andere kant ben ik ook wel blij dat ik binnenkort geen leggins meer onder mn broek hoef te dragen tegen de kou (;
Morgenmiddag vertrekken we naar onze volgende bestemming, namelijk Mazatlan! In Mazatlan is het momenteel zo rond de 30 graden&volgend weekend is daar het tweede grootste carnaval van de wereld. Ik weet nog niet precies wat we gaan doen daro, ik weet alleen dat we iets gaan doen tijdens het carnaval.
Zo, dat was het weer voor deze week.
mocht je ergens vragen o.i.d. over hebben, vraag gerust.
tot volgende week!
oja:
leuk feitje:
- terwijl ik dit update zit ik in een huge busstation in Chihuahua,
- de kleren die we de kids vorige week hebben gegeven was niet voor niks,.. we zagen ze die kleren deze week dragen! (:
-
04 Februari 2013 - 10:47
Karin:
Ha, mooi weer om te lezen over je belevenissen. Wat een akelige dingen zie en hoor je daar. Maakt wel dat je weer eens goed beseft wat een 'geluk' je hebt in Nederland te zijn geboren. Mooi dat jullie daar een teken van hoop mogen zijn!
groet en veel plezier in de warmte ;)
Karin -
04 Februari 2013 - 13:51
Hanneke:
Hey heftig hoor wat je zo beschrijft. Maar extra mooi om dan iets voor de is te mogen betekenen!
Geniet van de zon en de warmte straks!!!
Groetjes Hanneke -
04 Februari 2013 - 16:32
Mam:
Hoi Maria,
Wat een ellende voor die kinderen, en inderdaad veel respect voor de leiders van het
kindertehuis, om zo je leven te geven!
Je bent een klein zonnestraaltje geweest, hopelijk blijft de warmte lang na gloeien.
Gods zegen in Mazatlan.
-
05 Februari 2013 - 13:45
Oma :
Hoi Maria
Fijn om weer wat van je te lezen Fijn dat je wat mocht betekenen voor de mensen en kinderen om je heen
Wat een schrik voor Lineke en voor de hele groep , nu mis jij je nederlandse maatje .
Veel sucses en Gods zegen in Mazatlan Geniet van de warmte en straal het uit voor de mensen om je heen .
Liefs en een hele dikke knuffel
opa en oma. -
09 Februari 2013 - 16:55
Fam.mol:
Beste Maria,
Wat kun je goed verhalen schrijven,mooi!
Fijn dat het met jou goed gaat.
Geniet van alles en dank God voor alles.
Groeten, fam. mol uit Borssele -
10 Februari 2013 - 14:26
Judith Kuiper:
Hoi Maria,
Wat maak je veel mee en wat mooi om te zien dat je Gods liefde mag laten zien. Ik wens je alles wat je nodig hebt in de wetenschap dat God bij je is.
Liefs ook van Wilko, Ruth en Lise,
Judith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
